Yüzyıl, yüz yıl boyunca uzayan bir dönemdir. Öte yandan altın, değerli bir metaldir.
Bu iki tanımı tam anlamıyla ele alırsak, altın yüzyıl ifadesi anlamsızdır. Ancak, ifade, sembolik anlamı nedeniyle alaka kazanır. Altın yüzyıl, bu şekilde sanat, bilim veya başka bir disiplinin önemli bir gelişime ulaştığı geçici bir dönemdir .
Örneğin: “Telekomünikasyon endüstrisinin altın çağını yaşıyoruz”, “İtalyan sanatının altın çağı zaten çok uzakta”, “Bu şair Altın Çağ'ın en büyük üstelerinden biri” .
Altın bir yüzyılın tam olarak yüz yıl sürmediğini not etmek önemlidir. Kesin veya kesin bir zaman sınırı olmadan, çeşitli olayları ve kişilikleri gruplandırmaya izin veren bir kavramdır.
Her zamanki şey, altın bir yüzyıl fikrinin, on altıncı yüzyıl ( Rönesans ) ve on yedinci yüzyıl ( Barok ) arasında yaşanmış olan İspanyol kültürünün ihtişamını ifade etmesidir. Antonio de Nebrija’nın 1492’de gerçekleşen “Gramática castellana” baskısında, bu altın yüzyılın (veya Altın Çağ’ın bu özel dönemin ismini ifade ederken ilk başkentleri olan) doğumunu belirleyen uzmanlar ve Pedro Calderón de la Barca öldüğünde, 1681 yılında dönemin sonu.
Bu nedenle İspanyol Altın Çağ'da Garcilaso de la Vega, Miguel de Cervantes, Lope de Vega, Francisco de Quevedo, Luis de Góngora ve şimdi de evrensel edebiyat klasikleri olarak kabul edilen diğer yazarlar yaşadı.
Altın Çağ boyunca, İspanya'da, o dönemde üretilen eserleri diğerlerinden ayıran, dünyanın dört bir yanından birçok yazar için ilham kaynağı haline gelen eşsiz bir edebi ve estetik tür kombinasyonu vardı. Yazarların önceki paragrafta belirtilenler gibi bu güçlü etkisi günümüze kadar uzanır.
Rönesans'ın soylu, asil ve aşırı idealizmine karşı, Orta Çağ yarımadasında ortaya çıkan eğilime devam ederek popülerleşen ve gerçekçi bir estetiğin gelişimini vurgulamaktadır.
İspanya Altın Çağı'nda doğmuş türlerden bazıları, hepsi doğa bilimcileri olarak kabul edilir: "Picaresque romanı" (" Guzmar Alfarache ", " Lazarillo de Tormes " ve " La vida y hechos de Estebanillo González " gibi üslerle ) celestinesco (" İkinci Celestina " ve " Tragicomedia de Calisto y Melibea ") ve modern polifonik roman (efsanevi " Don Quixote de la Mancha " ile).
İspanya Altın Çağının özelliklerinden birinin klasik bir eğilim olduğu söylenebilir ve bunun " Komedi Sanatı " başlıklı bir ayet makalesinde yayınladığı Lope de Vega tarafından yeni komedide de görülebilir . Bu dönemde komediler yapın ", XVII yüzyılın başında yayınlandı. Diğer etkili isimler Tirso de Molina, Juan Ruiz de Alarcón, Antonio Mira de Amescua, Juan Pérez de Montalbán, Luis Vélez de Guevara ve Guillén de Castro idi.
Lope de Vega, Altın Çağ'ın en seçkin figürlerinden biriydi; Miguel de Cervantes, kendisini “doğanın canavarı” olarak nitelendirdi ve ayrıca “Ingenios Anka kuşu” olarak da bilinirdi. Bu tür lakapların nedenleri arasında roman, mizahi, dini ve saygısız şiir, anlatı ve epik şiir ve oyunlardan oluşan devasa mirası var.
Nesir, Amerika'nın fethi sonucu kronik olarak geldi ve bu türdeki seçkin yazarların bazıları Garcilaso de la Vega, Fray Bartolome de las Casas, Antonio de Solis ve Kalenin Bernal Günleriydi.