Yasalara, modalitelere ve bilimsel bilgi formlarına dayanan bilim, mantık adı altında bilinmektedir. Geçerli çıkarım alternatiflerinin araştırılmasına odaklandığı için içerikten yoksun olan resmi bir bilimdir. Başka bir deyişle, doğru olmayan mantığı tanımlamak için olmayan metotların ve yöntemlerin çalışılmasını önerir.

Etimoloji, “mantık” teriminin, o zamanki Yunan logikolarından ( logolardan, “sebep” veya “çalışma” ) türetilen Latince log Latinca kelimesinde kökene sahip olduğunu bilmeyi sağlar . Tarihsel sorular konusunda uzman olan Yunan filozofu Aristoteles, argümanların kontrolünü bilimdeki hakikatın göstergesi olarak adlandırmak ve syllogism'i geçerli bir argüman olarak sunmak kavramının kullanılmasına öncülük etmiştir.

Bununla birlikte, tarih boyunca bu bilimi geliştirmek için fikirlerine ve yaklaşımlarına katkıda bulunan birçok figürün olduğunu göz ardı edemeyiz. Bu nedenle, örneğin, Ortaçağlar boyunca, eskilerin ustalarının mantığını incelemenin ve oradan devam etmenin temel olduğunu belirten Cordovan filozofu Averroes'in oynadığı rolün altını çizmeliyiz. felsefe "doğru şekilde.

Zaten on sekizinci ve on dokuzuncu yüzyılda mantık konusuna en çok değinen karakterlerden biri de Immanuel Kant idi. Bu, tarihteki en önemli ve etkili düşünürlerden biri olarak kabul edilir ve bu konuda yeni bir konsept oluşturduğumuz için dikkate değerdir: aşkın mantık.

Adı geçen Prusya kökenli filozofun, insanın aşkın türdeki kategorilerin saf kavramları olacağı ya da tam olarak ne anlama geldiğiyle ilgili bir soruşturma yürütmesi gereken süreci tanımlamaya çalıştığı bir terim .

Hegel, Augustus De Morgan, John Venn veya Gottlob Frege, mantık alanında ve özellikle teorileriyle özgün bir devrime neden olan ikincisidir. Bu nedenle, yukarıda belirtilen Aristotelesle birlikte, tüm tarihin en önemli mantığı olarak kabul edilir. Ve ispat kavramlarını, mantığını veya biçimsel dili yordadığını ortaya koydu.

Aristoteles resmi mantığın babası olarak kabul edilir. Öte yandan, enformel mantık, diğer bilimlerin yanı sıra, oratoryuma, söylemlere ve felsefeye dayanan olası argümanların metodik olarak incelenmesini ifade eder. Amacı, paradoksların ve yanlışların tanınmasının yanı sıra konuşmaları doğru bir şekilde inşa etmek için etkili bir kaynak olmaktır.

Doğal mantık, bilime hitap etmeden aklın doğal yeteneğidir. Öte yandan, bulanık veya dağınık mantık, insanoğluna uygun muhakemeye benzer olarak, önermelerin doğru ya da yanlış karakterini analiz ederken belli bir belirsizliği öngörendir.

Öte yandan, matematiksel mantık, yapay bir sembolik dil ve içeriğin bir soyutlaması kullanılarak karakterize edilir.

İkili mantık çağrısı gibi yalnızca iki ayrık değer alan değişkenlerle çalışan başka mantık türleri veya sınıfları vardır.