Kırınım etimolojisi, "kırılmış" olarak çevrilebilecek bir terim olan diffractus'u ifade eder. Bu kavram, fizik alanında, bir açıklığı geçerken veya bir opak elemanın kenarına çarptığında dalganın sapmasını adlandırmak için kullanılır.

Uzak alanın kırınımının öncekinin özel bir durumu olduğunu söylemek doğrudur. Diyafram açıklığı ile perde arasındaki mesafe önemli olduğundan ve ışınları paralel bir şekilde incelemek mümkün olduğundan, yakın alanın kırılması ile gerçekleşmeyen bir şey analiz edilebilir.

Fresnel sayısının kullanımı sayesinde, iki tür kırınımdan hangisinin bizim olduğumuzu bilmek mümkündür: değeri birlikten daha düşük olduğunda, bu fenomen uzak alanın kırınımıdır ve bunun tersi de geçerlidir.

Kırınım olgusu farklı çalışma ve incelemelerde uygulanmaktadır. X ışınlarının kristallografisi, kristaller gibi periyodik yapıya sahip malzemeleri analiz etmek için kırınıma dayanır. Bu teknik, örneğin DNA'nın yapısının çalışmasında çok önemliydi.

Bu durumda, X ışınları kristal atomlarını çevreleyen elektronlar nedeniyle kırınım yaşar. Bu karşılaşmadan çıkan ışın, atom tipleri ve konumlarına dair verileri barındırır. Bu bilgi farklı dedektörler aracılığıyla gözlemlenir ve ölçülür.