Bir televizyonun veya film oyuncusunun sesini, kendi dillerinde veya başka bir dilde farklı bir sesle değiştirmek için gerçekleştirilen prosedürü dublajlamak denir. Uygulama çeviri yöntemi olarak çok olağandır.

Bazı ülkelerde çoğu insan, filmlerin ve televizyon dizilerinin orijinal seslerine seslenmeyi reddetse de, bazılarında ise tüketilmeleri normal bir yoldur. Bu fark, her insanın bu yaratımlarla ve genel olarak dünyayla olan ilişkilerinde çok önemlidir.

Yabancı içeriğin çevrilmesine ve kopyalanmasına alışmak, “her zaman sınırlarımızı aşan her şeyi anlayacağız” diye bir güvenlik hissi yaratır. Bu rahatlık, başkalarını anlamak için çaba sarf etmemiz gereken bir durumda kendimizi asla görmeyeceğimizi düşünmemize yol açarsa veya daha da kötüsünü anlayabilmemiz için bize iki kenarlı bir kılıç olabilir.

Ancak dublajın "koruyucu meleği", yurtdışına seyahat edip diğer dilleri yok ettiğimizde bize eşlik etmiyor veya temel ifadeleri bile anlama yeteneğinin olmadığını biliyoruz. Altyazılar, mükemmel olmaktan uzak olmasına rağmen, bize tamamen farklı bir deneyim sunuyor .

Herhangi bir eserin tadını çıkarmanın en iyi yolu orijinal dilinde olsa da, altyazılar içeriği parçası olmayan seslerle kirletmez. Asıl sorun kelimelerde değil, hem dilde hem de senaryolarda örtük görünen ifadeler ve kültürel konularda yatmaktadır: her şeyi tercüme etmek, yeni diyaloglar kaydetmek veya orijinalleri altyazı yapmak mümkün değildir, bu yüzden En azından çalışmanın bir kısmının tadını çıkarabilmek için "daha az kötülük" ü seçin.