Parricide teriminin etimolojik kökeni bizi Latin diline yönlendirir: parricidium . Konsept, bir kişinin annesine, babasına veya doğrudan kan bağlantısını kuran ya da azalan şekilde doğrudan bağlı olduğu başka bir akrabaya karşı işlenen suçu adlandırmak için kullanılır.

1880 yılında Fiódor Dostoyevski, ana teması olarak parricide olan " Karamázov kardeşler " adlı son romanını yayımladı. Birçok yazar tarafından edebiyatın mücevheri olarak övülen bir eserdir ve yapısında, on dokuzuncu yüzyılda eleştirildiği kadar çok çeşitli teknikler veren çok yaygın unsurlar değildir.

Ana karakterler arasında:

* Fiódor Pávlovich Karamázov, iki yaşında evli ve üç çocuğu olan 55 yaşında bir erkek olan ve söylentilere göre, kendisi için hizmetçi olarak çalışan gayri meşru bir erkek. Fiodor'un torunları için her zaman gösterdikleri ilgi eksikliği göz önüne alındığında, mevcut bir baba olmadan büyümeye zorlanmışlardı ve bu eksiklik aynı zamanda aralarındaki bağları da etkiliyor. Arsa, baba ve büyük çocukları arasındaki ilişkiye özel önem verdiğinden bahsetmeye değer;

* Dmitri Fiódorovich Karamázov, Feodor'un ilk karısı ve kendisinin en çok kusurunu alan, hedonizmini ve kumardaki zayıflığını göz önünde bulunduran oğul. Babasıyla aşk ve parasal meseleler üzerine yapılan görüşmelerin yanı sıra orduda ve çok sayıda rezalet içinde bir geçmişe sürükleyin. Bu son iki nokta, parricid gerçekleştiğinde onu soruşturmanın odağında tutar;

* Fiándor'un ikinci evliliğinin en büyük oğlu Iván Fiódorovich Karámazov. Zor karakterli bir adam ve çevresine yaklaşamayan belirgin ateizm ve rasyonalizm. Cinayetten sonra kendisini ağırlaştıran ve zihinsel istikrarını etkileyen babası için derin bir nefret duyuyor;

* Feodor'un oğlu ve ikinci karısı olan üç kardeşin en küçüğü olan Alekséi Fiódorovich Karamázov. Roman onu hikayenin kahramanı olarak tanımlayarak başlar. Dindar bir adam ve inançları ona İvan'a karşı çıkıyor. Zósimo'nun da bulunduğu bir manastırda yaşıyor, Alekséi'nin Fiódor'da bulamadığı baba figürü olarak gördüğü bir rahip.

Sadece bu dört karakterin sunumlarında görülebileceği gibi, hikayenin Dostoyevski'nin mirasına ait olduğunu düşünmesi şaşırtıcı olmayan büyük bir zenginlike sahip. Parricide çevresinde sayısız arsa ve gerilim birleştirilerek bu romanı eşsiz ve usta bir çalışma haline getirdi.