Latince dilapidāre sözcüğü, harap olduğu gibi dilimize geldi. Bu fiil, ister kendi ister bireyin yönetme veya yönetme sorumluluğuna sahip olup olmadığına bakılmaksızın kaynakları israf etmek veya israf etmek anlamına gelir.

Bu bağlamda, antik çağda kullanılan, gerçek anlamda bir mahk againstma karşı taş atmaktan şiddetli bir şekilde hayatını almak için taş atmaktan oluşan bir infaz şekli anlamına gelen isim taşlamadan söz edebiliriz. İnsanlar bilinç kaybına uğramadan ağır darbelere dayanabildiklerinden, vücudun bazı bölgelerinde öldürüldüklerinde, bu kınama özellikle çok acımasızdı çünkü çok yavaş ve acı verici bir ölüm üretti.

İspanyolca konuşan insanların bu iki sözcüğü gayrı resmi dilde karıştırmasının neden yaygın olduğunu kendimize sorarsak, muhtemelen Latince'de lapilerden, lapidilerden ("olarak çevrilebilir" olarak türetilen) "mezar taşı" bileşenine bakacağız. taş "). Lapidary fiilinin etimolojisinde "taş darbeleriyle öldürmek" anlamına gelen ve aynı zamanda bizim dilimizde kullanılan isim lapisine çevrilmiş olan lapideyi bulduk .

İsraf edebilmek için, aynı zamanda isim lapis, lapidis ve anlamlarını oluşturmak için her iki terimin de "taş" fikrini kullanmasının nedeni, "taş israfı, israfı veya israfı" düşünerek taş attığını düşünebilmemizdir. herhangi bir vasıf olmadan, mallarını ayrım gözetmeden ve bilinçsizce boşa.

Sonuç olarak, örneğin, “gazeteci, tiyatrodaki sunumunun kalitesi nedeniyle makalesinde şarkıcıyı ezip geçtiğini ” söylememeliyiz, ancak mecazi anlamda “onu atladı” ve onun olumsuz karakterine atıfta bulundu. Eleştiri, muhtemelen sesinin sert yönlerini ve sahnede varlığını işaret ediyor.